یکی می گفت : اگر کلاه دوز بودم تمام مردم دنیا بی سر به دنیا می آمدند . و با همین حرف نا کامی های خود را توجیه می کرد و همه چیز را به پای بخت و اقبال می نوشت و گمان می کرد بدبختی و فلاکت بر پیشانی او نقش بسته و هرگز زمینه رشد و پیشرفت و تعالی را ندارد.
ولی حقیقت ماجرا چیز دیگری است که حضرت علی علیه السلام بی پرده از آن یاد نموده و می فرماید :
سستی و تنبلی زمینه محرومیت ها و نا کامی ها است .
